“Muttirondjes”
Ik had me voorgenomen om ’s morgens heel vroeg te gaan
lopen. Dan zijn er nog niet veel mensen op straat (anders voel ik me zo
bekeken). En mocht het nog eens warm worden in de zomer is het wel fijn om
vroeg te gaan. Volgens het schema wat ik had uitgezocht moest ik de eerste dag
van week 2 10x 1 minuut hardlopen met 2 minuten wandelen tussendoor.
Waarschijnlijk lach ik er om over een paar weken/maanden, maar wat viel dat tegen!!
De eerste minuut ging nog, maar toen was ik al behoorlijk
buiten adem. De volgende hardloop minuten lukten écht niet meer. Volgens mijn
telefoon, waar ik de timer op gebruikte, hield ik het niet langer dan maximaal 40
seconden vol. Ik heb een rondje gedaan waarbij ik uiteindelijk 6x een stukje
hard liep, met 2 minuten wandelen tussendoor. Dat hardlopen werden ministukjes
van nog geen 40 seconden. Ik was zó teleurgesteld. Ik was helemaal kapot en had
daarna ook veel pijn in mijn rechterknie en heel veel spierpijn. En dat met nog geen minuut hardlopen.
Volgens dochter liep ik veel te hard, ik moest de
hardloopstukken veel rustiger doen. En op internet las ik ook dat als je te
snel loopt je daardoor buiten adem raakt. Je spieren schreeuwen om zuurstof en
dat kom je dan gewoon tekort.
Het schema voor de absolute beginner heb ik dus aan de
kant geschoven. Mijn niveau/conditie zat nog vér onder dat van een absolute beginner.
Ik heb toen een appje gedownload die met piepjes en een fluitsignaal
aangeeft wanneer je moet hardlopen en wanneer de rustpauze is. Ik heb dat toen ingesteld
op 10x 30 seconden hardlopen met 1 minuut wandelen ertussen.
En toen ik dat 2 dagen later deed (’s morgens om 6 uur!
vóórdat ik naar mijn werk ging) ging dat hartstikke goed. Yeah! Ik probeerde er
aan te denken om niet te hard te lopen. Niet zoals de eerste keer, toen liep ik
zo hard alsof ik de trein moest halen.
Ik begon er al helemaal in te komen, een mooi tempo voor
mij was tussen de 7,5 á 8 minuten per km (zoals ik las op pinterest: "zo snel als een slak door de pindakaas"). Maar dit hield ik wel goed vol. En wonder boven
wonder, na deze relaxte sessie was mijn spierpijn zo goed als verdwenen en mijn
knie deed geen pijn meer!
Na een rustdag ging ik weer en had de timer ingesteld op
10x 40 seconden met een minuut ertussen. En dat ging ook nog goed. Werd wel
weer wat lastiger, maar thuis zag ik op de grafiek op Strava dat ik weer
stukken te hard had gelopen. Dat vind ik nog best lastig, om een langzaam tempo
aan te houden. Maar ik merk dat, als ik daaraan denk, ik het wel gelijk een
stuk langer volhoud. En na de rondjes van 40 seconden ging de app naar 10x 50
sec met 1 minuut wandelen ertussen. En dat ging ook goed.
Al met al ben ik best trots op mezelf. Ik doe het wel, al zijn het ‘Muttirondjes’ (de kinderen noemen mij Mutti, en een muttirondje is in dit geval een heel kort stukje hardlopen in slakkentempo 😀).
mijn schema, op het prikbord
Geen opmerkingen:
Een reactie posten