“Als je niet aan week 1 begint kom je nooit in week 2 … ”
Mijn eerste blog over mijn ‘hardloopavontuur’. Ik weet
niet meer wanneer en hoe het ter sprake kwam, maar de kinderen en ik zaten via
whatsapp wat te grappen over dat ik eens een marathon zou gaan lopen, ergens,
ooit. Dochter en schoonzoon zijn hardlopers en ik ging regelmatig mee naar een
loop. De sfeer, muziek, vrolijke mensen, beetje spanning, geweldig. Het leek me
fantastisch om zo’n prestatie neer te zetten, welke prestatie dan ook; 5 km, 10
km, hele of halve marathon. Onder zo’n finish-boog door te lopen, met een
nummer met je naam op je buik en een medaille krijgen.
Jaren geleden was ik al eens begonnen met een loopschema,
maar dat hield ik toen niet vol. Toen was de oorzaak dat ik destijds (maar dat
wist ik op dat moment niet) enorme bloedarmoede had.
Nu dacht ik “waarom zou ik het eigenlijk niet gewoon nog eens proberen? Ik zie wel hoever ik kom dit keer.”
Nu dacht ik “waarom zou ik het eigenlijk niet gewoon nog eens proberen? Ik zie wel hoever ik kom dit keer.”
Ik kocht een paar, niet al te dure, hardloopschoenen en
een hardloopbroek. En ik ging op zoek naar een schema. Een schema ‘voor de
absolute beginner’. Dat was wat voor mij!
En ik ging van start, en toen ik mijn twijfels uitte of
ik ooit week 2 wel zou halen sprak mijn jongste dochter de wijze woorden: “als
je niet aan week 1 begint kom je nooit in week 2…”